Azerbejdżan

azerbejdżańsk, używany różnież język: rosyjski

Ubezpieczenia osobowe nie są obowiązkowe. Nie ma także obowiązkowych szczepień. Istnieje zagrożenie żółtaczką pokarmową. Turyści odwiedzający latem azerbejdżańską prowincję, zwłaszcza południe kraju, mogą profilaktycznie zaszczepić się przeciwko błonicy i przyjmować preparaty antymalaryczne. Należy pić wodę przegotowaną lub dostarczaną w fabrycznych pojemnikach oraz myć warzywa i owoce przed jedzeniem. Zaopatrzenie sklepów jest zadowalające, zdarza się jednak, że oferują one przeterminowane produkty spożywcze (koniecznie trzeba sprawdzać daty ważności). Należy unikać picia alkoholu pochodzącego z niesprawdzonych źródeł (np. nabytego na bazarze). W obrocie znajduje się pewna ilość podrobionego wina i wódki marek azerbejdżańskich i gruzińskich.

W odróżnieniu od większości krajów muzułmańskich niezbyt restrykcyjnie przestrzega się praw i zasad islamu, w tym dotyczących spożywania alkoholu. Zwyczajowo mężczyźni ubierają się w długie spodnie. Kobiety najczęściej noszą ubiory europejskie. Osoby planujące podróż po regionie Kaukazu Południowego muszą pamiętać, że niektóre przejścia graniczne są zamknięte dla obcokrajowców. Nie jest możliwy wjazd drogą lądową do Azerbejdżanu z Federacji Rosyjskiej (granicę tę mogą przekraczać wyłącznie obywatele WNP). Z uwagi na nie uregulowany konflikt o Górski Karabach (patrz dalej), w ogóle zamknięta jest granica Azerbejdżanu z Armenią. Między tymi państwami nie funkcjonuje też komunikacja lotnicza, nie ma bezpośredniej wymiany pocztowej ani łączności telefonicznej. Cudzoziemcy mogą korzystać z obu przejść granicznych między Azerbejdżanem i Gruzją (drogowe i kolejowe w okolicach gruzińskiego miasta Rustawi oraz drogowe Bałakany – Łagodechi), z 3 przejść między Azerbejdżanem i Iranem (Astara, Bilasuwar oraz Dżulfa w enklawie Nachiczewanu), a także z jedynego przejścia granicznego z Turcją (Sadarak w Nachiczewanie). Otwarta pozostaje również granica morska (rejsy z turkmenistańskiego Turkmenbaszy oraz nieregularnie z kazachstańskiego Aktau i portów irańskich do portu w Baku). Cudzoziemiec przybywający do Azerbejdżanu na okres do 15 dni ma obowiązek wypełnić i złożyć w miejscu pobytu podanie-ankietę rejestracyjną wraz z fotografią. Osoba, która zamierza przebywać w Azerbejdżanie dłużej, powinna przejść w miejscu zamieszkania procedurę rejestracyjną. W tym celu należy przedłożyć w terytorialnej jednostce MSW paszport z ważną wizą, przydział na mieszkanie lub inny dokument uprawniający do korzystania z lokalu albo pismo – oświadczenie zapraszającego o udostępnieniu swojego mieszkania cudzoziemcowi. Przepisy meldunkowe, zwłaszcza przy krótszych pobytach, nie są zbyt rygorystycznie egzekwowane, jednak w razie wzrostu napięcia w regionie sytuacja ta może ulec zmianie. Przy krótkich pobytach honorowane jest polskie prawo jazdy. Przy pobytach dłuższych konieczne jest uzyskanie prawa azerbejdżańskiego, które na podstawie prawa polskiego (lub międzynarodowego) wydaje Państwowa Służba Policji Drogowej (DYP). Obowiązkowe jest ubezpieczenie OC (roczna składka wynosi około 18 USD) i coroczny przegląd techniczny, dokonywany w odpowiedniej dla miejsca zamieszkania jednostce policji drogowej (koszt około 20 USD). Dowodem dokonania przeglądu jest certyfikat i naklejka na szybę. Drogi – poza nielicznymi wyjątkami – są w złym stanie i nie mają odpowiedniego oznakowania. Kierowcy nagminnie łamią przepisy, m.in. nie używają kierunkowskazów i wyprzedzają "na trzeciego". W nocy należy uważać na pojazdy nie oświetlone oraz na prowadzone z pastwisk zwierzęta (krowy i barany). Należy być przygotowanym na częste kontrole policyjne i budzące wątpliwości opłaty.